Zdarza się, że w pewnym momencie naszego życia stwierdzamy, że trudności i problemy, które nas spotykają są ponad miarę naszych sił, że nie jesteśmy w stanie sobie z nimi poradzić. Czasem nie dajemy sobie rady z mętlikiem w naszych głowach, nie potrafimy ułożyć sobie satysfakcjonujących relacji z innymi ludźmi, mamy obniżony nastrój, nic nas nie cieszy, mamy problemy w pracy i w życiu rodzinnym, jesteśmy ciągle zestresowani. Mamy poczucie piętrzących się trudności, towarzyszącego nieustannie lęku czy zmęczenia, co odbija się na naszym funkcjonowaniu w wielu dziedzinach życia, niejednokrotnie bardzo je utrudniając.
Jest to moment, który wiele osób lekceważy licząc, że „jakoś się ułoży”, albo Ci bardziej odważni, zwraca się o pomoc do rodziny czy przyjaciół. Często jednak doświadczamy, takich kryzysów z którymi trudno jest sobie poradzić samemu, a bliscy mimo szczerych chęci nie są wstanie nam pomóc. W takich sytuacjach najlepszym rozwiązaniem jest zwrócenie się o pomoc do osób zawodowo zajmujących się pracą z ludźmi w trudnych dla nich okresach, specjalistów w dziedzinie pomocy psychologicznej, czyli do psychologa lub psychoterapeuty.

Naszym celem jest pomoc w rozwiązywaniu problemów WSZYSTKICH osób studiujących/pracujących w Uniwersytecie Szczecińskim, towarzyszenie im oraz wspieranie w trudnych sytuacjach życiowych
w domu, szkole, pracy, środowisku rówieśniczym.
Podejmujemy bezpośrednie, różnorodne działania ukierunkowane na pełny rozwój młodego człowieka w zakresie spostrzegania ciała, funkcjonowania emocjonalnego i intelektualnego, a także kontaktów interpersonalnych.

Pomoc psychologiczna skierowana jest dla osób, które:
– odczuwają brak satysfakcji w życiu,
– mają kłopoty w relacjach z ludźmi,
– doświadczają trudności w budowaniu bliskich, satysfakcjonujących związków,
– nie potrafią wyrażać swoich potrzeb i uczuć

Cele pracy:

-poprawa jakości relacji interpersonalnych,
-poznanie różnych sposobów radzenia sobie w sytuacjach interpersonalnych,
-nauki radzenia sobie z trudnymi emocjami, napięciem i stresem,
-pełnego wyrażania siebie i swoich potrzeb
uczenia, rozumienia i rozpoznawania stanów emocjonalnych swoich oraz innych osób,
-uczenia wyrażania własnych emocji, także takich jak agresja, złość, żal czy smutek
zdobywania i doskonalenia umiejętności wyrażania własnych potrzeb,
-wzmacniania poczucia własnej wartości.